Smjörklípa.is

Hafið þið heyrt hver borgar Ólafi Arnarsyni bloggara og rithöfundi fyrir skrifin og skoðanirnar?

Nú. það eru................

Hann mun mögulega reyna að neita því en.......

Kv McCarty

Öfgar og geðveiki

Ritstjóri Eyjunnar hefur hugsanlega fengið væg einkenni bakþanka sem hann kannast þó ekki við eftir grein sem hann skrifaði af nokkurri vanstillingu um Hannes Hólmstein og amx og fleira vont í heiminum.

Ég veit ekki hvort tilefnið var grein um Össur Skarphéðinsson á amx eða hugarvakning sem ritstjórinn varð fyrir þegar aðhlátursefnið Árni Páll Árnason reyndi að gera sér, kannski undir rós, einhversskonar pólitískt mat úr hörmungaratburðunum í Noregi.

Ritstjórinn þarf svo ekkert að biðjast afsökunar á hatri sínu á amx og því sem þar er hvíslað eða ofnæminu fyrir Hannesi Hólmsteini. Sú saga er löng og merkileg og menn þumbast enn við í leðjuslagnum og ríghalda í fornar víglínurnar. Í þeirri baráttu virðist allt leyfilegt á báða bóga og má vart á milli sjá þó sumir þykist kannski sjá stigsmun er hann að mínu mati ekki eðlis.

En mér finnst verulega langt til seilst hjá þeim kumpánum að ætla að sýkna fjöldamorðingjann í Noregi af geðveiki heldur dylgja um að þetta sé í raun rökrétt afleiðing af skoðunum öfga hægrimanna sem hefði þá mátt búast við á hverri stundu frá fólki sem mælist alheilbrigt á geði.

Tal öfga hægri manna höfðar ekki til mín og það ryfjast upp fyrir mér að snarbilaðir menn finnast víst víða og ekki laust við að við þekkjum margar sögur um slíka sem hafa nýtt sér eiginlega hvaða hugmyndafræði sem er til voðaverka. Þar geta þeir horft til allra átta sem útbúnir eru víðsýni og þolgæði.

Ég tek þó auðvitað undir það að haturstal og neikvæðni er betri og frjórri jarðvegur en ekki en geld varhug við þeirri einföldun að það eitt og sér hafi, ásamt hugmyndafræði sem fjandinn Breivik aðhyllist, hafi ráðið öllum úrslitum. Hér þarf nefnilega geðveiki til þveröfugt við það sem ráðherrann heldur fram.

Hugsanlega eru öfgar geðveiki og geðveiki öfgar og kannski eru ýmsir einræðisherrar hvort sem litið er til skemmri eða lengri tíma barasta ekki geðveikir heldur bara lógísk afsprengi hugmyndafræði sem krefst þess að þjóðir séu beittar grimmd og sviptar mannréttindum og reisn.

það skyldi þó ekki vera...

Lífið hefur því miður að geyma sögur af fáránlegum frávikum brenglunar og geðveiki eins og helvítis skepnuna frá Noregi. Og mér er slétt sama þó menn setji nýtt heimsmet í orðhengilshætti.

Það er í besta falli ósmekklegt að reyna að slá pólitískar keilur af þessu ömurlega tilefni eins og ráðherrann og ritstjórinn létu eftir sér.

Röggi

Hleranir og ekki hleranir

Hvenær er skynsamlegt og gott að fjölmiðlar hleri síma eða lesi tölvupósta fólks? Í Bretlandi ætlar allt um koll að keyra vegna símahlerana fjölmiðlarisa. Almennt hefur fólk illan bifur á símahlerunum held ég, nema þegar vondu gæjarnir nást með þeim hætti.

Hver er munurinn á símahlerunum og að nýta sér illa fengna tölvupósta? Ég geri mér grein fyrir því að á góðum degi finnst flestum bara ekkert að því að hlera síma eða nýta sér tölvupósta vondu kallana en mælikvarðinn getur ekki legið þar. Helgar tilgangurinn algerlega meðalið þegar hann er góður? Hver gætir réttar þeirra saklausu?

Fjölmiðlamenn munu segja að ef taka eigi af þeim réttinn til að nýta upplýsingar sem ekki séu endilega fengnar með "löglegum" hætti sé allt að því sjálfhætt. Ég hef vissa samúð með þessu sjónarmiði en þurfa ekki fleiri atriði að koma til heldur en þetta þrönga sjónarhorn?

Við fyllumst réttláttri reiði vegna frétta af skipulögðum símahlerunum fjölmiðils en látum okkur eiginlega í léttu rúmi liggja þó fjölmiðlar nýti sér tölvupósta fólks. Af hverju er það? Sumir vilja hengja sig á tæknileg atriði eins og að munur sé á skipulagðri hlerunarstarfsemi og "tilviljanakenndum" upplýsingum sem fjölmiðlum berast í daglegu amstri.

En hvað segja lögin? Er mér leyfilegt að nýta tölvupósta sem eru ekki ætlaðir mér? Má ég hakka mig inn á pósta frá mönnum og ákveða svo síðar hvort þar er eitthvað sem ég tel nauðsynlegt að komi fyrir almennings sjónir? Og skiptir máli hvort ég hakkaði mig sjálfur eða fékk annan til þess?

Þetta er viðkvæmt og svæðið grátt og ég veit að fjölmiðlamenn telja nóg að sér þrengt fyrir og kannski eitthvað til í því. En getum við haft það þannig að hleranir beinar eða óbeinar séu í lagi þegar þær skila því sem við skilgreinum sem góðan árangur en afleitar þegar það gerist ekki?

Og spurningin sem mig vantar svar við er. Hver er munurinn á hlerunum símtala eða tölvupósta?

Röggi