Heimanám.

Það er þetta með heimanámið. Hef hugsað mikið um það. Vonandi bæði kosti og galla en líklega hef ég þó frekar séð gallana en kostina. Ég sé auðvitað gildi þess að foreldrar komi að og taki ábyrgð á námi barna sinna. Sé það líka í hendi mér að þær verða varla mikið dýrmætari stundirnar sem maður á með börnum sínum en þær sem fara í lærdóm og námsbækur.

En er ekki innbyggð mismunun sem fellst í heimanámi? Hvað með þau börn sem koma frá heimilum sem annað hvort geta ekki eða vilja ekki stunda námið með börnum sínum? þau börn eyða fyrstu árum sínum í kvíða og námserfiðleika auk samviskubits yfir því að skila ekki sínu og dragast aftur úr. Göngutúrinn í skólann erfiður því von er á athugasemdum. Meira að segja litlar sálir finna fyrir slíku þó fagmannlega og vel sé farið með.

það er staðreynd að mjög er mismunandi hvernig börn eru sett. Efast ekki um að allt er reynt til þess að brúa þetta í skólunum en efast ekki heldur um að það tekst ekki alltaf og líklega sjaldnast.

Getur verið að þarna hefjist ferli sem á endanum leiðir til einangrunar og jafnvel eineltis í skólum sem endar þá kannski með brottfalli og áhugamissi síðar meir?

Auðvitað er eðlilegt að hvetja foreldra til að lesa fyrir börn sín og síðar með þeim. Og ég veit líka mætavel að aldrei verða öll börn á sömu ferðinni í námi.

Ég hallast bara að því að betra sé að brúa það bil í skólum en utan þeirra. Þess vegna hef ég efasemdir um heimanám hjá yngstu bekkjunum. Áskil mér þó fullan rétt til að skipta um skoðun.

Röggi.

Ólund Árna.

Það er nú bara þannig að hér á landi höfum við búið okkur til þjóðfélag sem byggist upp á ákveðnum gildum og grundvallaratriðum. Löggjafinn setur okkur umferðarreglur og við undurgöngumst samkomulag um að fara að þeim reglum. Svo getum við reglulega skipt út löggjafanum. Þá höfum við framkvæmdavald sem sér um reksturinn. Þetta hefur virkað bærilega þó mjög megi auðvitað bæta systemið.

Mörgum finnst framkvæmdavaldið raunar fá að valsa hér um tiltölulega eftirlitslaust. Ekki mikið verið að fetta fingur eða tuða. Víða í kringum okkur eru allskyns nefndir og ráð sem hafa eftirlit með bæði löggjafanum og framkvæmdavaldi. Því var ákveðið að sýna lit í þessum efnum og stofnað var embætti umboðsmanns alþingis. Frábær hugmynd og þangað geta háir og eitthvað minna háir skotið málum.

Ekki verður séð að sá aðili sem sinnir þessu starfi sé eða eigi að vera einhverjum háður. Ekkert sérstakt sem bendir til neins annars en að viðkomandi hafi neina aðra hagsmuni að leiðarljósi en að standa sína plikt.

Nú bregður svo við að einn fulltrúi framkvæmdavaldsins, Árni fjármálaráðherra, þarf að standa reikningsskil gerða sinna gangvart þessu embætti. það gerir hann með eftirtektarverði ólund. það er í besta falli óþolandi ef ekki hreinlega siðlaust.

Árni lætur það fara í taugarnar á sér að spurningarnar liggja allar að því að eitthvað misjafnt kunni að hafa átt sér stað í hans embættisfærslu. Liggur það ekki í eðli málsins að umboðsmaður telur að eitthvað orki tvímælis þegar hann ákveður að taka mál til umfjöllunar?

Ég hirði ekki um það hér að hafa skoðun á röksemdafærslu Árna en er óánægður með hvernig hann talar embættið niður sér til hagsbóta. Stjórnmálamenn sem láta eftirlit með verkum sínum fara í taugarnar á sér með þessum hætti hljóta að skoða það alvarlega hvort þeir séu ekki á rangri hillu. Lýðræðið má aldrei fara í taugarnar á fólki.

Ekki er hægt að þola að menn vegi að stofunum eins og hér gert þegar þær eru einungis að sinna hlutverki sínu. Þetta er reyndar þekkt aðferð. Feðgarnir Jón Ásgeir og Jóhannes hafa að jafnaði beitt þessu. Jón Ásgeir sagðist ekki treysta hæstarétti til þess að komast að eðlilegri niðurstöðu á sínum tíma.

Ætli þetta virki?

Röggi.

Ekki eru öll vísindin eins.

Heyrði fyrir skemmtilega tilviljun rismikið viðtal á rás 2 við mann sem ég held að heiti Serafím. Alíslenskur maður sem tók sér þetta nafn erlendis. Þessi aðili gerir sig úr fyrir að hafa sérþekkingu á yoga og tantra með áherslu á kynlíf. Sérþekking þessi öll ættuð frá Asíu með viðkomu í Rúmensku rétttrúnaðarkirkjunni.

Hann vill kenna okkur strákunum að fá fullnægingu án sáðláts, aftur og aftur. Upplýsti um könnun sem sýnir að meðalmaðurinn endist að jafnaði í 10 mínútur og snýr sér að því búnu á hliðina og og sofnar þá með hrotum eins og hann orðaði þetta sjálfur. Ekki er það gott og ég get að sjálfsögðu ekki sagst kannast við þessa frásögn.

Það er ekki bara af þessum orsökum sem maðurinn vill kenna okkur að fá ekki sáðlát við fullnægingu, ó nei. það sem hér skiptir miklu er orkutapið sem við verðum fyrir við sáðlátið. Það finnast mér sérlega hagnýt vísindi.

Hér er kannski komin skýring á því maður eigrar um þreyttur og lúinn dögum saman. Ég get játað það hér að ég hef ekki leitt hugann að þessu máli og látið eftir mér allskyns orkufreka hegðun í þessum efnum. Er fremur einfaldur maður en hélt að sáðlátið væri oftar en ekki heldur ánægjulegur lokahnykkur í þessum samskiptum.

En þar sem ég er meðvitaður maður og vill fylgjast með helstu nýjungum og framförum á sem flestum sviðum verð ég auðvitað að kynna mér þetta í þaula nú á tímum þar sem orkusparnaður er stóra málið. Enda vill ég ekki sitja eftir þegar meðbræður mínir verða búnir að afleggja sáðlátið og ég í gamla farinu.

Ókeypis mun á þetta námskeið.

Röggi.

Bananalýðveldið.

Menn þurfa að vera meira en lítið tilbúnir til þess að leggja neikvætt út hlutunum ef þeir skilja ekki svör eins og að menn kannist ekki við frásögn af áburði sem á þá eru bornir. Hvurslags þvæla er það orðið þegar menn geta í nafnleysi borið á aðra menn sakir og svo neita smjörklipu mennirnir bara að taka mark á svörunum.

Og niðurstaðan eins og Sigurjón Egilsson segir er þá aðeins ein; mennirnir eru sekir. Er Mc Carty enn á lífi? Hvað ætli Stefáni Benediktssyni finnist um svona vinnubrögð? Þurfa menn að verja sig frekar í svona málum spyr ég.

Er ekki hér öllu snúið á haus? Hvers vegna koma þeir sem vita að ritstjórarnir eru að segja ósatt ekki með staðreyndir málsins upp á yfirborðið undir nafni? Hér skiptir alls engu með hverjum menn halda í stríðinu. Það er ekki öllu til fórnandi.

Þetta snýst um grundvallaratriði. Í venjulegri lögfræði þarf ákærandinn að sanna sektina en hér er það öfugt! Hvenær var þessu breytt? það er ekki nóg að halda og ekki einu sinni nóg að vita.

Ef þú teystir þér ekki til þess að koma fram með óyggjandi sannanir þá verða neitanirnar að vera sannleikurinn, ekki ásakanirnar. þannig eru reglurnar.

Hitt er bananalýðveldis.

Röggi.

Nafnlaus sannleikur.

Karl Th. Birgisson ritstjóri Herðubreiðar birtist á síðum fréttablaðsins í dag. Fetar þar í fótspor Hallgríms Helgasonar sem herjar nú á Þorstein Pálsson fyrir að vilja ekki játa sig sekan um það sem borið er á hann nafnlaust á síðum Herðubreiðar.



Orðhengilsháttur og evrópumet í útúrsnúngum einkenna pistil Karls. Læt mér þannig séð í léttu rúmi liggja hverju Karl trúir og líklega trúir hver því sem honum hentar í þessu máli enda sannleikurinn ekki fyrirliggjandi.



En ritstjórinn tekur ekki mark á neitun hinna ákærðu og fullyrðir að ferð hans sé farin í nafni sannleikans sem hann hefur óumdeildan frá manni sem hefur klárlega hag af því að sagan líti út eins og hann segir.



Fæ alltaf léttan hroll þegar menn segjast kyndilberar sannleikans og sannleikans eina. þá þarf ekki sannanir til. Þar duga ásakanirnar einar, nafnlausar. Látum þessa andskota neita og látum þá neita meira þegar okkur sýnist neitunin ekki afgerandi.



Hvar endar svona?



Röggi.

Agalegir dómarar.

Í gær fór fram stórleikur í enska boltanum. Mikið undir og tilfinningar stórar. þar gerðist það að dómaranum varð það á að reka leikmann af velli undir lok fyrri hálfleiks. Eða mætti kannski segja að leikmanninum hafi orðið á sú reginskyssa að láta reka sig útaf?



Umfjöllun um þetta atvik hér á landi er öll á einn veg. Dómarinn eyðilagði leikinn enda húmorslaus og ekki með neina tilfinningu fyrir leiknum, líklega almennt. Gott ef ekki heimskur og hörundsár ofan í kaupið. En er ekki eitthvað meira inn í þessari mynd?



Hvað er það í okkar þjóðfélagsgerð sem fær okkur til að hafa megnustu ímugust á aga og öllum þeim sem þurfa að halda honum uppi? Er til að mynda eitthvað sérstakt sem bendir til þess að þessi tiltekni dómari hafi haldið með öðru liðinu og beinlínis langað til þess að gera þetta?



Getur verið að leikmaðurinn hafi verið búinn að ganga þvert gegn því sem dómarinn var búinn að biðja hann um? Mótmælti þessi maður ekki nánast öllu sem hann mögulega komst yfir í þessum leik? Er það sérstaklega fagmannlegt hjá honum?



Umfjöllun um starf dómara er oftar en ekki byggð á fullkominni vanþekkingu. Þeir sem að leiknum koma, þjálfarar, leikmenn, stjórnarmenn og áhorfendur vilja að dómarar haldi upp röð og reglu, aga. Þeir skulu vera sanngjarnir og réttsýnir og ekki gera mistök. Og þeir skulu ekki vera hræddir við stórar ákvarðanir, þó sérstaklega þegar þær ákvarðanir snerta hitt liðið. Enginn vill dómara sem ekki þorir.



Þeir skulu vera harðir á sínu og ekki bogna undan pressunni sem fylgir oft. Þetta gengur auðvitað misvel hjá mönnum og jafnvel þeir sem njóta mestrar virðingar geta lennt í slæmum dögum. Skárra væri það nú.



Hvernig komast dómarar í þá stöðu að njóta virðingar og geta haldið upp röð og reglu jafnvel í mjög erfiðum leikjum? Væntanlega ekki með því að láta vaða yfir sig. Þeir dómarar sem lengst ná eru þekktir fyrir það að láta menn ekki komast upp með að fara ekki eftir því sem þeir eru beðnir um. Trúi menn því ekki að aðvörunum verði fylgt eftir þá missa þær gildi sitt. Legg til að þeir sem áhuga hafa á þessu lesi sér til um Collina þann fræga ítalska dómara sem komst glæsilega á toppinn. Það gerði hann ekki með því að láta menn komast upp hvað sem er.



Hér á landi er viðkvæðið oft að dómarinn sé að missa tökin á sjálfum sér og leiknum ef hann þarf að beita agaviðurlögum í leikjum. Þetta þekkist líka í skólum þar sem kennarinn verður oft vandamálið þegar hann vill fá nemendur til að gangast undir aga.



Enginn vafi er í mínum huga að þjálfari Liverpool mun lesa sínum manni pistilinn fyrir það að hafa látið reka sig útaf og með því farið illa með möguleika liðsins til sigurs. Reglan hlýtur að vera þessi;



Engu máli skiptir hversu mikið þér þykir viðkomandi dómari vera að gera í buxurnar og hve litla virðingu þú berð fyrir persónunni, þér ber að bera virðingu fyrir hans starfi. Og þeim fyrirmælum sem hann kann að leggja fyrir er varða agahegðun á velli. Allt annað en það er ófagmannlegt.



Dómarar gera mistök og þeim mun alltaf verða mótmælt. Ekkert er að því upp að því marki sem talið er eðlilegt. Geti leikmaður ekki fengið sig til þess að fara eftir þeim reglum sem settar eru verður hann í það minnsta að axla hluta ábyrgðarinnar.



Ekki verður séð af umfjöllun hérlendis að sá skilningur sé fyrir hendi.

Röggi.

Heilagar skyldur Hallgríms.

Hallgrímur Helgason er merkilegur fýr. Hann skrifar stórmerka grein í fréttablaðið í sl laugardag. Allt vegna þess að einhverjum datt í hug að kasta því fram að Styrmir moggaritstjóri hafi vitað af húsleit hjá baugi forðum, daginn áður en hún átti sér stað. Þorsteinn Pálsson og Kristinn Björnsson eru hinir aðalleikararnir í kjaftasögunni.

Hallgrímur hefur margsýnt okkur það að hann trúir helst því sem hann heyrir sjálfan sig segja ef hann bara segir það nógu oft. Hér gerist það enn og aftur. Þrátt fyrir að söguhetjurnar allar kannist ekki við áburðinn ákveður Hallgrímur að það dugi ekki. Hann einfaldlega veit betur. kannski óþarfi að nefna það að þessi söguskýring er nafnlaus.

Hann auðvitað ræður því hvort hann leggur trúnað á svörin sem hann fær. Það er eins með alla menn. En þeir sem vilja láta taka sig alvarlega geta ekki eytt ævinni í að elta ólar við allar kjaftasögur sem þeim þykir henta þeirra eigin sannfæringu.

Hann talar um heilaga skyldu sína sem rithöfundar að benda í misnotkun valds! Hafa skáld og rithöfundar ríkari skyldur í þessum efnum en aðrir menn? Hann velur að trúa því sem Jón Ásgeir segir um samtöl sín við Jón Gerald. Hann velur að trúa kjaftasögunni nafnlausu frekar en framburði þeirra sem þar voru til umfjöllunar. Allt í góðu með það en þetta hefur bara ekkert vægi. Enginn veit hvað er rétt og hvað ekki en samt fer Hallgrímur enn einu sinni fram og reynir að blása lífi í kjaftasögur sem snúast um æru manna og engin leið er að afsanna enda krefur hann menn um staðfestingu.

Þessi aðferð er löngu þekkt. Látum þá neita því aðferðin. Ég held að þetta sé ekki meðvitað hjá Hallgrími heldur virðist hann algerlega trúa því sem hann vill trúa og lætur ekki ómerkilega hluti eins og sönnunarbyrði trufla sig. Hann taldi það varða þjóðaröryggi að segja okkur hvað Davíð sagði við hann undir fjögur augu. Og upp frá þeim fundi hefur hann verið með Davíð á heilanum og lækning ekki í sjónmáli.

Þeir eru svipaðir hvað þetta varðar Hannes Hólmsteinn og Hallgrímur þó á sitthvorum endanum á kvarðanum. Annar telur Davíð upphaf og endi alls lífs en fullyrðir að maðurinn sé glæpamaður. Báðir eru þessir menn orðnir þreytandi fyrir löngu.

Það eru menn eins og Hallgrímur sem eru smátt og smátt að koma hér upp svipuðum pólitískum móral og hann getur orðið skítugastur í Ameríku. Þessar endalausu tilraunir hans til að klína á menn sem honum er illa við snúast hreint ekkert um heilagar skyldur hans heldur pólitík.

Hitt er svo annað að fjölmiðlamenn komast á snoðir um ýmislegt sem þeir eiga ekki að vita án þess að Davíð Oddsson komi þar við sögu. Jafnvel mætti segja að það gerist daglega. Ég sjálfur get vel trúað því að stundum geti það gerst fyrir tilstuðlan misvandaðra stjórnmálamanna sem sjá sér ýmsan hag af því.

En ég læt þar við sitja þangað til ég veit eitthvað meira en ég eg held. það ætti Hallgrímur líka að gera því fátt er ógeðfelldara en að klína á menn einhverju sem þeir ekki geta af sér svarið. það er gullvæg regla ef ekki hreinlega heilög.

Flottar kjaftasögur geta aldrei komið í staðinn fyrir sannleikann alveg sama hversu oft kjaftasagan er sögð.

Röggi.

Stólaverð.

Ég er einn af þeim sem stunda verslun og viðskpti. Hef líklega fremur frumstæðar skoðanir á svoleiðis. Reyni eftir fremsta megni að fylgja þeim reglum sem um slíka starfsemi hafa verið settar. Og svo líka óskráðum reglum líka. Er að velta því fyrir mér hvaða reglur gilda um verslun með matvæli.

Hver fann upp hluti eins og hilluverð og kassaverð? Get ég komist upp með það hér á minni rakarastofu að hafa stólaverð og kassaverð? Hvernig getur verið löglegt að rukka fólk um annað en uppsett verð? Og hitt.

Af hverju er ekki bannað að breyta verðum innan hvers dags. Ég hélt í barnaskap mínum að ein af grundvallareglum í viðskiptum væri sú að fólk hefði upplýsingar um verðin sem um væri að ræða. Verðin breytast ótt og títt innan hvers dags. Verðið á kexinu sem ég setti í körfuna getur hæglega breyst á leiðinni að kassanum! Það þjónar ekki hagsmunum neytandans.

Verðlagseftirlit verslananna er merkilegt fyrirbrigði. Frá mínum bæjardyrum séð er það ekki síður nothæft til þess að hækka verð en lækka. Algerlega augljóst að það er notað í þá áttina ekki síður en hina.

Gerum skurk í því að koma verslun með matvæli hér í eðlilegt horf út frá sjónarmiðum neytenda. Bönnum verðbreytingar innan dags. Það hlýtur að vera skýlaus krafa okkar að við vitum á hvaða verðum við erum að versla.

Í dag höfum við ekki grænan grun. Það þjónar ekki neinum góðum hagsmunum. Og getur ekki samrýmst eðlilegum viðskiptaháttum. Það vitum við öll enda látum við ekki bjóða okkur upp á stólaverð og kassaverð.

Röggi.

Efnhagspólitík samfylkingar.

Samfylkingin er í ríkisstjórn núna með mínum mönnum. Sjálfsagt hefur einhverntíma verið meira stuð á stjórnarheimilinu en akkúrat núna. Hér stefnir allt til fjandans segja þeir. Bankarnir vilja fá meira af peningum til að sólunda í vitleysis fjárfestingar á eigin vegum og annarra. Nú er það flókið því vondir útlendingar hafa misst trú á snillingunum úr norðri og vilja selja okkur peninga of dýru verði. Þetta er grafalvarlega staða hjá þjóð sem alin er upp við það að geta bara fengi aura hvenær sem er til hvers sem er. Sama gildir um bankana. Þeir verða að rifa seglin og hætta i bili að lána verbréfa tippurum peninga.

Þessi staða er á allra vörum. Efnahagsmálin eru málin. Hvað ætlar ríkisstjórnin að gera er spurt. Hún ætlar að gera sem minnst sýnist mér. Geir sjálfum sér líkur, rólegur og lætur lítið fyrir sér fara enda eðlilegt að hið ofur dynamíska hagkerfi okkar komi sér á réttan kjöl sjálft.

Á meðan á öllu þessu gengur er það eina sem samfylkingin hefur til málanna að leggja að við eigum að vera í ESB og notast við evruna. Nú í nokkur misseri hefur þvi verið haldið fram að við getum bara víst tekið upp evruna án þess að ganga ínn í ESB. Þessu hafa menn trúað án þess að hafa neitt sérstakt fyrir sér í því annað en að heyra Eirík Bergmann segja þetta. Kannski er langtíma hagsmunum okkar borgið innan ESB en er þetta það sem skiptir máli í dag?

Mér finnst samfylkingin koma sér undan því að vera með og taka ábyrgð með þessu. Við erum eini flokkurinn sem vill inn er sagt og tónninn allur á þann veg að ef við hefðum drifið okkur inn þá væri hér allt í gúddí. Kannski það.

þarna eru samræðupólitík samfylkingar rétt lýst. Þetta er þörf umræða og góð en gerir ekkert fyrir okkur eins og staðan er núna. Nú er samfylkingin komin í ríkisstjórn og þá dugir ekki að tuða lengur um hluti sem ekki eru á dagskrá núna og engin pólitískur meirihluti er fyrir.

Nú getur enginn skorast undan ábyrgð með ódýrum trixum sem dugðu svo vel í andstöðunni forðum.

Röggi.

Djöfullinn danskur...

Ég er oft spurður um það af hverju ég virðist ekki þola helstu útrásarhetjur Íslands. Þreytist helst ekki á að tala um að þessir stórlaxar flestir hafa nú komið efnahag fyrirtækja sinna og reyndar hagkerfinu okkar á kaldan klaka með fulltingi bankanna. Og flestir þegja þunnu hljóði.

Hannes Smárason var einn af hinum ósnertanlegu. Ósigrandi snillingur og það var ekki fyrr en hann var bannfærður af sínum eigin mönnum að fjölmiðlar tóku til við að hafa skoðanir á honum. Fram að því höfðu flestir staðið og setið opinmynntir yfir snilldinni.

Hér á landi stundum við það að geta illa unað því að útlendingar hafi neikvæðar skoðanir á okkar mönnum. þetta sést vel á því hvernig fullkomlega hlutlausir fjölmiðlar í eigu sumra af þessum víkingum útrásar taka á því að danir hafa nú alllengi reynt að benda okkur á hætturnar

þetta er almennt afgreitt sem öfund og illgirni. Jafnvel í dag þegar margir verstu spádómar danskra hafa gengið eftir látum við ekki segjast. Danir eru fífl. Öfundsjúk fífl sem hafa ekkert betra að gera en að atast í vinnandi mönnum ofan af Íslandi.

Hvað ætli þurfi að gerast svo augun opnist? Pínulítill hópur manna á hér allt þvers og kruss. Menn selja og kaupa af hvor öðrum seint og snemma og við sauðirnir borgum brúsann. Fákeppni er regla. Ógagnsæjið algert. Fyrirtækjum skipt upp og þau seld aftur og aftur áður en þau eru bútuð niður og þá seld á nýjan leik. Milljarður í vasann hér og þar í hvert skipti. Og enginn veit fullkomlega hver seldi og þaðan af síður hver keypti.

Glöggt er gests augað. Af hverju fáumst við ekki til þess að gefa þessum röddum erlendis frá möguleika? Hafa menn þar kannski eitthvað til síns máls? Eða var kannski kappnóg að fórna einu peði til þess að friða okkur? Sameinumst bara um að Hannes Smárason hafi verið vondi kallinn og hann hafi verið vondur án þess að allir hinir hafi vitað af því.

það dugar ekki á mig. Enda mundi ég skyndilega að ég er danskur. Meira og minna. Amma mín var dönsk. Danska blóðið er að rugla mig í ríminu greinilega. Ég ræð þess vegna ekkert við þetta. Við danirnir höfum efasemdir um þessa menn og mig rennur í grun að fyrr en síðar muni Íslenski helmingurinn líka vakna...

Röggi.

67 000 milljóna taprekstur.

Sextíu og sjö þúsund milljónir. Milljarður er þúsund, ekki hundrað, milljónir. Hættum að tala um milljarða. Stór hluti þjóðarinnar heldur að milljarður séu hundrað milljónir.

67 000 milljónir er tap FL group en það fyrirtæki er rekið af Jóni Ásgeiri. Hann bregst nú geðvondur við eðlilegum spurningum hluthafa um reksturinn. það kemur ekki á óvart því hann er ekki vanur að þurfa að svara slíkum leiðinda spurningum. Hann er langt kominn með að komast upp með það að kenna fyrrverandi forstjóra einum um tapið. Það hlýtur að vera PR afrek ársins.

Hélt í einfeldni minni að formaður stjórnar bæri ábyrgð á forstjóra. Maðurinn er ósnertanlegur. Enn um sinn...

Röggi.

Bubbi bullar.

Ég er beinlínis alinn upp við Bubba. Hann bjargaði mér frá dískóinu á sínum tíma. Pönkið hjálpaði til þó mér finnist í dag sú músik sem var kölluð pönk þá vera rokk og ról. Andstæðurnar við sykursætt dískóið voru bara svona miklar. Bubbi kom eins og stormsveipur og hefur verið á sveimi síðan.

Mjög misgóður segi ég og reyndar nánast handónýtur hin síðari ár. Langt síðan ég hef fundið knýjandi þörf fyrir að fjárfesta í honum. Hann er samt aðal og veit af því og fer orðið fremur illa með það.

Nánast hjákátlegt hjá manninum að henda skít í alla þá sem kunna að hafa skoðun á honum, nema hún sé kónginum þóknanleg. Nú síðast fær Biggi í Maus á baukinn hjá Bubba. Einstaklega ósmekklegt hjá Bubba og ómálefnalegt að telja að einhverju máli skipti hvort Biggi syngur falskt eða ekki. Geta þeir einir sem syngja eins vel og kóngurinn haft vit á Bubba?

Bubbi er ekki lengur reiður ungur maður. Hann er orðinn reiður og önugur miðaldra poppari. það fer honum illa.

Röggi.

Sendiherrapælingar.

Sé það bloggarar hneykslast á því að Sigríður Anna sé orðin sendiherra. Ég var reyndar hissa á að hún hafi orðið ráðherra en það er önnur saga. Veit ekki hvort skynsamlegt er að reyna að gera vísindalegan samanburð á því hver sendiherra okkar í gengum tíðina hefur verið slappastur en í þeim efnum er af nógu að taka.

Engu skiptir hverjir eru við kjötkatlana frá einum tíma til annars. Það er í gangi einhver díll og allir fá sitt. Reglan er ein. Stjórnmálamenn og konur fá þetta hvort sem mér að þér finnst það eðlilegt eða ekki og alveg óháð því hvað hvort við sérskipaðir sérfræðingar teljum viðkomandi hæfa eða ekki.

Hef oft velt því fyrir mér hvernig þetta geti verið öðruvísi. Eru ekki einhverjar líkur á því að stjórnmálamenn séu tilvaldir í þessi störf? Eru fyrrverandi stjórnmálamenn kannski liðónýtir starfskraftar?

Hvernig vlijum við hafa þetta?

Röggi.

VG á móti sameiningu.

Alveg var það jafn öruggt og að morgundagurinn rennur upp að VG myndu andæfa þegar Iðnskólinn í Reykjavík var sameinaður fjöltækniskóla Íslands og einkaaðilar fengnir til verksins. Holur tónn í málflutningum sem snýr í raun alls ekki að sameiningunni. VG talar meira um að opinberir aðilar kunni ekki að reka skóla. Það er oft rétt.

Þess vegna er það sérstakt fagnaðarefni að þessi sameining skuli ganga fram. Allt mælir með henni og flott að fagaðilar atvinnulífsins komi að rekstrinum. Ég bara get ekki skilið þessi sjálfvirku krampakenndu viðbrögð í hvert sinn sem ríkið fær einkaaðila til þess að vinna fyrir sig störfin.

Heyrist að í þetta sinn neinni enginn að taka undir með VG. Kannski vegna þess að almenningur hefur lítinn áhuga á þessum skólum en vonandi vegna þess að fleiri eru nú að sjá að aðrir geta sinnt kennslu en bara opinberir aðilar.

Auk þess legg ég til að þingmönnum VG verði boðið á námskeið þar sem útskýrður verður í eitt skipti fyrir öll munurinn á einkavæðingu og einkarekstri.

Röggi.

Aðild er víst á dagskrá...

Ég skrifaði fyrir allnokkru um að við sjálfstæðismenn þyrftum að herða okkur upp í að setja aðild að evrópusambandinu á dagskrá. Er ekki endilega að segja að við eigum að skipta um kúrs í málinu en það er óskaplega barnalegt viðhorf að halda að með því einu að við viljum ekki ræða málið að þá verði það ekki rætt.

Atvinnulífið er meira og minna að komast á þá skoðun að við eigum að fara inn og það viðhorf ætti að skipta forystu sjálfstæðisflokksins miklu. Þunginn úr þeirri átt eykst stöðugt.

Eins og málum er háttað þá tala þeir sem vilja inngöngu nánast einir um málið, eiga sviðið. Að vísu tuða VG en það tuð er daglegt brauð enda öllu mótmælt úr þeirri áttinni.

Innganga í ESB er að sönnu ekki á dagskrá ríkisstjórnar en umræðan um inngöngu er svo sannarlega til staðar um allt þjóðfélagið hvort sem mínum mönnum líkar það betur eða verr.

Auðvitað þarf Geir að fara varlega svo flokkurinn leysist ekki upp í frumeindir en kannski gerir hann það á endanum einmitt vegna þess að flokkurinn neitar að taka þátt í umræðunni. Telji flokkurinn að ekki eigi að fara inn þá er að verja þá skoðun með umræðum en ekki tilraunum til þess að ræða málið ekki.

Skortur á snerpu og frumkvæði er að verða einkenni á núverandi forystu flokksins.

Röggi.

Rassía.

Ég er ekki einn af þeim sem vill að fangelsi séu dýflyssur. Hlekkir og myrk herbergi. Mér finnst að fangelsi eigi að vera manneskjuleg. Hefndin gerir ekkert fyrir mig. Betrun hljómar betur og á að vera meginstefið þegar menn eru fangelsaðir ef ég þekki rétt.

Margir hafa þær hugmyndir að litla hraun sé hálfgert hótel. Þar séu menn í fótbolta og tölvuleikjum á milli þess sem menn slaka á í heitum pottum og stunda steralyftingar. Hef sem betur fer ekki gist þetta hótel en finnst sjálfum að frelsissviptingin sjálf sé aðalrefsingin. Til mikils er að vinna að menn komi skárri út en þegar þeir fóru inn.

Margrét Frímannsdóttir er nýtekin við sem stjóri þar. Fáir geta efast um að hún er réttur maður á réttum stað. Nú tókst henni að gera allt vitlaust í samfélagi fanga þegar gerð var rassía á gangi einum í leit að fíkniefnum. Hef ekki skoðun á því í smáatriðum hvernig staðið var að því en treysti því að ef farið hefur verið yfir strikið í umgengi við fanga verði slíkt greint og ekki endurtekið.

Hitt er öndvegis að reyna að reka það slyðruorð af litla hrauni að hvergi sé auðveldara að ánetjast fíkniefnum en þar. Okkur sem hefur fram til þessa tekist að rata meðalveginn þrönga gengur bölvanlega að skilja hvers vegna sögur um stanslausa neyslu fíkniefna berast úr fangelsinu.

Er þetta svona flókið og stórt samfélag? Eru sögurnar kannski ekki nákvæmar? Veit ekki en fagna því eindregið ef nú á að gera skurk í málinu því gersamlega hlýtur að vera vonlaust að ætlast til að betrun muni eiga ssér stað ef neysla heldur áfram þarna inni eins og ekkert hafi í skorist.

Röggi.