Rétttrúnaðurinn.

Ritsjóri fréttablaðsins skrifar pistil þar sem hann vogar sér að hafa skoðanir á Evu Joly. Og það er eins og við manninn mælt. Hver stjörnubloggarinn á fætur öðrum fyllist heilagri vandlætingu. Ég spyr. Af hverju má Jón Kaldal ekki hafa þessa skoðun á konunni? Er nóg að afgreiða skoðanir hans með því einu að hann ritstýri blaði í eigu Jóns Ásgeirs? Þessi botnlausi rétttrúnaður er fyrir löngu orðinn óþolandi og allir og allt skal dregið í dilka eftir behag og meginstraumum.

Lengi var öllum þeim sem voguðu sér að hafa skoðanir á Baugi og útrásarvíkingum velt upp úr skítugu pólitísku svaði og í þeim skollaleik drógu menn ekki af sér enda sannfæringin þung og vissan og rétttrúnaðurinn alger. Þá var tískan öðruvísi og magnað að fylgjast með fullkominni umpólun margra upp á síðkastið.

Það er einmitt þessi fötlun sem hefur staðið okkur fyrir þrifum og það var í þessum jarðvegi sem dónarnir fengu vinnufriðinn sem þurfti til að sölsa landið undir sig. Í heimi réttrúnaðarins er lítil ástæða til málefnalegrar umræðu eða umfjöllunar.

Þeir sem gagnrýndu Baug voru bara sagðir ganga erinda einhverra og því engin ástæða til að ræða málið. Jón Kaldal og fréttablaðið fær nú sömu meðferð. Hann vinnur fyrir Jón Ásgeir og þess vegna fást efnisatriðin ekki rædd.

Ég hef svo sannarlega ekki minni áhuga á því en næsti maður að þeir menn sem stálu þjóðarauðnum verði dregnir til ábyrgðar. En við megum ekki gleyma okkur gersamlega þó reiðin sé réttlát og stór. Gerum ríka kröfu til allra sem að málinu koma og það má ekki bara gilda um ríkissaksóknara.

Leyfum okkur að efast því ef sagan á að hafa kennt okkur eitthvað þá er það að ekki er alltaf allt sem sýnist og heilög vandlæting og fanatík rétttrúnaðar með dass af pólitík skilar okkur ekki alltaf áleiðis.

Röggi.